του Χρόνη Βάρσου
Φιλολόγου-Ιστορικού Ερευνητή
Το 1821
ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για τους Έλληνες στο πολεμικό πεδίο, λόγω
της αποστασίας του φιλόδοξου και πολύ ισχυρού Αλή πασά των Ιωαννίνων
(1788-1822) εναντίον του σουλτάνου Μαχμούτ Β’ (1808-1839) ήδη από τον Ιούλιο
του 1820. Η ανταρσία αντιμετωπίστηκε άμεσα και από το καλοκαίρι του 1820
πολυάριθμος οθωμανικός στρατός είχε σταλεί υπό τον αρχισερασκέρη Ισμαήλ Πασόμπεη
στην Ήπειρο για να επαναφέρει τον απείθαρχο Αλβανό πασά στην τάξη. Μέσα σε
σύντομο χρονικό διάστημα καταλήφθηκε ουσιαστικά όλο το κράτος του Αλή, από το
Μεσολόγγι μέχρι το Δυρράχιο, τουλάχιστον 18.000 άνδρες του, υπό τον Ομέρ
Βρυώνη, αυτομόλησαν στους σουλτανικούς και ο ίδιος πολιορκούνταν από το
φθινόπωρο στο κάστρο των Ιωαννίνων. Παράλληλα οι Σουλιώτες υπό τον Μάρκο
Μπότσαρη είχαν ανακαταλάβει το Σούλι μετά από 17 χρόνια εξορίας στην Κέρκυρα
και διεξήγαγαν επιτυχημένο πόλεμο με τους σουλτανικούς, «συμμαχώντας» εικονικά
με τον πρώην αδυσώπητο εχθρό τους, Αλή πασά.